(ur. 1495, zm. 1557) królowa Polski, córka księcia Mediolanu i księżniczki aragońskiej, zona Zygmunta I Starego. Otrzymała wszechstronne wykształcenie, zdobyła także umiejętności sprawowania władzy, z inicjatywy cesarza Maksymiliana I w 1517 roku wzięła ślub
per procura Z Zygmuntem I, a rok później została
koronowana na Wawelu. Dążyła do wzmocnienia władzy królewskiej w Polsce i zapewnienia jej silnych podstaw gospodarczych, dążyła do dominacji nad sejmem i senatem. W polityce zagranicznej przeciwstawiała się Habsburgom i Hohenzollernom. Doprowadziła do koronacji syna Zygmunta Augusta na króla Polski za życia jego ojca w 1530 roku, bezskutecznie dążyła do stworzenia
własnego stronnictwa politycznego. Jej postawa spowodowała sprzeciw szlachty (
wojna kokosza w 1537 roku, niechęć budziło gromadzenie przez królową wielkich majątków na Litwie i w Koronie, oraz czerpanie dużych zysków ze sprawnego nimi zarządzania. Po śmierci męża i skonfliktowaniu się z synem w 1548 roku przeniosła się na Mazowsze, zyskując tam spore poparcie. W 1556 roku, odsunięta od życia politycznego, zdecydowała się opuścić Polskę, zabierając z sobą olbrzymi majątek. Dzięki niej spopularyzowana została kultura włoska w Polsce.
klp.pl