(ur. 1427, zm. 1492) z dynastii
Jagiellonów, syn Władysława II Jagiełły i Zofii Holszan, wielki książę litewski od 1440 roku (wbrew woli Polaków, co spowodowało kryzys unii), a od 1447 roku król Polski. Miał propozycję objęcia tronu czeskiego, jednak wskutek oporu biskupa Oleśnickiego, nie przyjął tej propozycji. Od przywileju wydanego przez niego w Nieszawie (
statuty nieszawskie) rozpoczął się okres formowania demokracji szlacheckiej w Polsce, co z kolei osłabiło pozycję mieszczaństwa. Za jego panowania trwała
wojna trzynastoletnia z Krzyżakami, zakończona II pokojem toruńskim w 1466 roku i przyłączeniem do Polski Pomorza Gdańskiego oraz Prus Królewskich z Warmią. Jego syn
Władysław Warneńczyk uzyskał tron czeski i węgierski.