(ur. między 1240-1242, zm. 1288) z dynastii Piastów, syn Kazimierza Konradowica (książę Kujaw) i Konstancji (córka Henryka Pobożnego), książę łęczycki. Od 1263 roku udzielny książę ziemi sieradzkiej. Tron krakowski objął dzięki poparciu Bolesława Wstydliwego po jego śmierci w 1279 roku. Walczył z Rusią, książętami śląskimi, Jaćwingami, Litwinami, Tatarami, a także księciem mazowieckim – Konradem II.