(ur. 1885, zm. 1969) generał i polityk. Od 1904 roku w Polskiej Partii Socjalistycznej, jeden z dowódców
Organizacji Bojowej PPS, od 1914 do 1917 w Legionach (szef sztabu I Brygady). Internowany wraz z Józefem Piłsudskim powrócił wraz z nim do kraju 10 listopada 1918 roku. Współorganizowała Wojsko Polskie, podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził Armią Odwodową. W latach dwudziestych pełnił funkcję wiceministra i ministra spraw wojskowych. Podczas zamachu majowego poparł Marszałka, dowodząc korpusem w Poznaniu. Od 1927 roku inspektor armii. Podczas kampanii wrześniowej dowódca Frontu Południowego, po klęsce przedostał się przez Węgry do Francji. Od listopada 1939 do czerwca 1940 roku komendant główny konspiracyjnego Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), następnie minister w rządzie
Władysława Sikorskiego na uchodźstwie. 8 lipca mianowany naczelnym
wodzem Polskich Sił Zbrojnych, zrezygnował ze stanowiska w obliczu braku pomocy aliantów dla powstańców warszawskich. Wyemigrował do Kanady.