(ur. 967, zm. 1025) pochodził z dynastii Piastów, syn Mieszka I i czeskiej księżniczki Dobrawy książę, a następnie król Polski. Po śmierci
Mieszka I, wbrew jego woli przejął władzę nad całym dziedzictwem ojca. Oda wraz z synami musiała zbiec do Niemiec. Mimo to utrzymywał poprawne kontakty z Niemcami, wspierając saskie wyprawy na pogańskich Wieletów. Przyjaźnił się z margrabią Miśni Ekkehardem. W 997 roku
skłonił misjonarza Wojciecha do wyprawy do pogańskich Prus, a po jego męczeńskiej śmierci wykupił jego ciało i przywiózł do Gniezna. Dzięki temu możliwe było uniezależnienie kościoła polskiego od Niemiec i erygowanie arcybiskupstwa w Gnieźnie. W 1000 roku na
zjeździe gnieźnieńskim cesarz
Otton III zwolnił Chrobrego z płacenia trybutu na rzecz cesarstwa i nadał mu inwestytury biskupów. Po śmierci
Ottona III na tronie niemieckim zasiadł przeciwnik uniwersalnej koncepcji poprzednika Henryk II. Bolesław prowadził z Niemcami wojny w latach 1002-1018, które zakończył pokój w Budziszynie. Udało mu się także pokonać księcia kijowskiego Jarosława i zająć Kijów, skąd przywiózł wielkie łupy. Podporządkował sobie w tym czasie także
Grody Czerwieńskie. Umocnieniu jego władzy służyła
koronacja królewska, która najprawdopodobniej odbyła się na Wielkanoc 1025 roku. Następcą Bolesława Chrobrego był jego ukochany syn – Mieszko II.
klp.pl