od łac.
castellanus, czyli mieszkający w twierdzy. W Polsce w XII i XIII wieku urzędnik sprawujący pieczę nad zamkiem, grodem lub wydzielonym obszarem (kasztelanią). W hierarchii kasztelan był niższą godnością od wojewody. Do jego obowiązków należało dbanie o gród i kasztelanię, ściąganie danin i innych powinności oraz sądownictwo. Po wprowadzeniu urzędu starosty rola kasztelana malała. W XIV wieku był to tytularny urzędnik ziemski, zasiadali oni w senacie, mieli obowiązek zwoływać pospolite ruszenie z kasztelanii. Urząd istniał do upadku Królestwa Polskiego w 1831 roku.
klp.pl