linia graniczna zaproponowana w 1920 przez ministra spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii, Georga Curzona, na konferencji w Spaa jako linia demarkacyjna pomiędzy Polską i Rosją bolszewicką. Miała ona biec wzdłuż granicy byłego Królestwa Polskiego, od granic Prus Wschodnich, na północ od Suwałk do źródeł Pregoły i Szczary, na wschód od Sejn i Grodna, a następnie wzdłuż Bugu. Dzięki zwycięstwu Rzeczpospolitej w wojnie polsko-bolszewickiej rzeczywistą granicę II RP na mocy
traktatu ryskiego przesunięto o 200 km na wschód i
Linię Curzona uznano
w Jałcie w 1945 roku za wschodnią granicę Polski.