od końca XIV wieku zjazd całej szlachty z terenu danej ziemi bądź województwa - organizacja terytorialna stanu szlacheckiego. Wywodził się ze zjazdu urzędników ziemi, na który zaczęła przybywać szlachta. Jego rola wzrosła dzięki przywilejowi nieszawskiemu z 1454 roku.
Obradom sejmiku przewodniczył starosta (Wielkopolska), wojewoda (Małopolska) lub najwyższy godnością urzędnik ziemski. Stopniowo od pierwszej wolnej elekcji ukształtowała się funkcja
marszałka sejmikowego. Sejmik uchwalał lokalne podatki i tworzył sąd sejmikowy.