Rozwój opozycji 1970-1981. Powstanie „Solidarności”

Impulsem do rozwoju opozycji w Polsce były poprawki do konstytucji, wokół których rozgorzała dyskusja w 1975 roku, a przede wszystkim wydarzenia w Ursusie i Radomiu w 1976 roku. Represje jakie spotkały demonstrantów doprowadziły do zorganizowania 23 września Komitetu Obrony Robotników, który rok później działał jako Komitet Samoobrony Społecznej „KOR”. Wśród założycieli KOR-u byli warszawscy intelektualiści, a wśród nich: Jerzy Andrzejewski, Stanisław Barańczak, Jacek Kuroń, Jan Józef Lipski, Antoni Macierewicz. Do organizacji przystąpili także: Bogdan Borusewicz, Adam Michnik, Henryk Wujec czy Andrzej Celiński. Głównym jej zadaniem była pomoc finansowa i prawna robotnikom. Pierwszym zwycięstwem KOR-u była amnestia dla aresztowanych robotników.

Apel do społeczeństwa i władz PRL wystosowany przez KOR
Robotniczy protest przeciwko wygórowanym podwyżkom, który był wyrazem postawy niemal całego społeczeństwa, pociągną za sobą brutalnie prześladowania. W Ursusie, Radomiu i innych miastach bito, kopano i masakrowano aresztowanych demonstrantów. Najszerszy zasięg miało wyrzucanie z pracy, co obok aresztowanych szczególnie uderzyło w rodziny represjonowanych. Stosowanie represji z reguły związane było z łamaniem prawa przez organ władzy. Nie cofnięto się przed wymuszaniem przemocą zeznań. (...)
Ofiary obecnych represji nie mogą liczyć na żadną pomoc i ochronę ze strony instytucji do tego powołanych, np. związków zawodowych , których rola jest żałosna. Pomocy odmawiają też agendy opieki społecznej. W tej sytuacji rolę tę musi wziąć na siebie społeczeństwo, w interesie którego wystąpili prześladowani. Społeczeństwo bowiem nie ma innych metod obrony przed bezprawiem jak solidarność i wzajemna pomoc.
Dlatego niżej podpisani zawiązują Komitet Obrony Robotników w celu zainicjowania wszechstronnych form obrony i pomocy. Niezbędna jest pomoc prawna, finansowa i lekarska. Niemniej istotna jest pełna informacja o prześladowanych. (...)
Komitet domaga się amnestii dla skazanych i aresztowanych i przywrócenia wszystkim represjonowanym pracy - solidaryzując się w tych żądaniach z Uchwałą Konferencji Episkopatu Polski z 9 września 1976 r.

strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -

Dowiedz się więcej

1 Tworzenie się nowej władzy na ziemiach polskich. Manifest i działalność PKWN
2 Polityka zewnętrzna Kazimierza Wielkiego - 1333-1370
3 Konflikty polsko-krzyżackie XIV-XV wiek

Komentarze
artykuł / utwór: Rozwój opozycji 1970-1981. Powstanie „Solidarności”

Dodaj komentarz (komentarz może pojawić się w serwisie z opóźnieniem)

Imię:
E-mail:
Tytuł:
Komentarz:

Historia Polski / Rozwój opozycji 1970-1981. Powstanie „Solidarności”