Ludność Polski wzrosła
z 27,2 mln w 1921 roku do 35,1 mln w 1939 roku. Polacy stanowili 66% społeczeństwa, Ukraińcy 14%, a Żydzi 10%, co świadczy, że nie zmienił się status narodowościowy kraju. W 1921 roku w miastach żyło 24,6% ludności, a w 1938 roku 30 % (w Warszawie 1,3 mln). W dwudziestoleciu wyemigrowało 2 mln Polaków, powróciło do kraju 1 mln.
Światowa Polonia wynosiła 8-9 mln Polaków, z czego najwięcej było w USA (4 mln), Niemczech (1,5 mln) i ZSRR (1 mln). Odsetek analfabetów spadł z poziomu 33% w roku 1921 do 15% w roku 1939. W 1939 roku działały w kraju 32 uczelnie wyższe i kształciły ok. 50 tysięcy studentów (w 1924 roku – 17 uczelni i 39 tys. studentów). Rozwijały się instytuty badawcze i towarzystwa naukowe. Udało się rozbudować ustawodawstwo społeczne i bezpłatne szkolnictwo podstawowe. W dużej mierze zachowano pluralizm polityczny i ideowy, a także tolerancję religijną. Wzrósł poziom kultury i poczucie narodowej wspólnoty.
Wskaźnik produkcji w 1938 roku osiągnął poziom z 1913 roku. II RP borykała się z problemem przeludnienia wsi i słabością kapitału. Polska nie otrzymała żadnej rekompensaty za eksploatację kraju przez zaborców. Na taki wynik kondycji polskiego państwa wpłynął kryzys światowy i stagnacja światowego systemu gospodarczego po 1929 roku. Udało się jednak wybudować
Centralny Okręg Przemysłowy i otworzyć nowoczesny port w Gdyni.
Dowiedz się więcej Komentarze
artykuł / utwór: Sytuacja społeczeństwa polskiego w przededniu wybuchu II wojny światowej
Dodaj komentarz (komentarz może pojawić się w serwisie z opóźnieniem)
klp.pl