Po roku 1454 stosunki między królem, radą królewską a szlachtą nadal nie były określone. Szlachta, przyjeżdżając na zjazdy generalne – sejmy walne (totus communitas regni – cała wspólnota królestwa),nie była zorganizowana. Wytworzyły się dwa sejmy prowincjonalne (dzielnicowe), które działały od połowy stulecia w Kole dla Wielkopolski i w Nowym Mieście Korczynie dla Małopolski. W razie sprzecznych głosów ponownie rozpatrywano ustawy na sejmikach ziemskich. Stopniowo przypadkowo zebrana szlachta przekształciła się w koło dyskutujące nad propozycjami królewskimi – powstał prototyp izby niższej. Od końca lat sześćdziesiątych na sejmach walnych zaczęło się pojawiać po dwóch przedstawicieli z sejmiku ziemskiego. Za pierwszy dwuizbowy sejm walny uważa się zjazd piotrkowski z 1468 roku. Za panowania Jana I Olbrachta – na początku 1493 roku – po raz pierwszy na sejm walny do Krakowa zostali zwołani przedstawiciele wszystkich sejmików ziemskich (z Koła i Korczyna), którzy stworzyli izbę niższą sejmu. Odtąd podejmowane rozporządzenia zaczęły obejmować zarówno Małopolskę, jak i Wielkopolskę. Od tego momentu przed zwołaniem sejmu król rozsyłał uniwersały ze wskazaniem czasu i przedmiotu obrad zgromadzenia walnego.
Senat – izba wyższa – wykształcił się z Rady Królewskiej. W skład wchodzili najwyżsi urzędnicy ziemscy – wojewodowie, kasztelanowie, arcybiskup, biskupi katoliccy oraz urzędnicy nominowani przez króla – ministrowie - kanclerz, podkanclerzy, podskarbi i marszałkowie. Od końca XIX wieku rada zbierała się niemal co roku, od połowy XV wieku dominujący głos uzyskało możnowładztwo (na te zebrania przybywało także rycerstwo, nie rządząc się żadnymi regułami i ograniczając się do akceptacji uchwał). Senat obradował wraz z królem, który jednocześnie mianował członków senatu. Na zebraniach senatorzy przedstawiali swoje stanowisko wobec propozycji króla (wota). Senatorem zostawało się dożywotnio. Wśród członków senatu obowiązywała ścisła hierarchia – pierwszym był prymas – arcybiskup gnieźnieński, zaś pierwszym świeckim senatorem (szóstym ogólnie) był kasztelan krakowski. Od 1569 roku senat liczył około 140 członków.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
Dowiedz się więcej
1 Zjazd gnieźnieński (Misja św. Wojciecha)
2 Rozwój partii politycznych w II Rzeczpospolitej
3 Rządy Władysława II Jagiełły
2 Rozwój partii politycznych w II Rzeczpospolitej
3 Rządy Władysława II Jagiełły
Komentarze
artykuł / utwór: Powstanie sejmu walnego w Polsce

include ("../reklama_komentarz.php"); ?>
Dodaj komentarz (komentarz może pojawić się w serwisie z opóźnieniem)
