Przyczyny dążeń do centralizacji państwa polskiego w okresie rozbicia dzielnicowego

W połowie XIII wieku do głosu w polskiej polityce zaczynają dochodzić tendencje zjednoczeniowe, których przyczyny były natury gospodarczej, politycznej, a także ideologicznej. Napływ na ziemie polskie bogatych osadników z zachodu uświadamiał odrębność kulturalną i językową.

Idee zjednoczeniowe szeroko propagował Kościół polski, jako jedyna organizacja obejmująca wszystkie ziemie dawnego Królestwa Polskiego, ponieważ arcybiskupstwo gnieźnieńskie było zwierzchnie w stosunku do wszystkich polskich diecezji (prócz Kamienia Pomorskiego), utrwalało ponaddzielnicowe więzi, bojąc się podziału arcybiskupstwa i wzrostu wpływu niemieckiego duchowieństwa.

Wyrazem idei zjednoczeniowej był kult świętego Stanisława, kanonizowanego w 1253 roku. Biskupi, a wśród nich biskup Jakub Świnka przeciwstawiając się napływowi duchowieństwa z Niemiec, stanęli w obronie polskiej mowy.Polskie rozdrobnione księstwa były za słabe by przeciwstawić się zagrożeniu z zewnątrz (najazdy Bałtów, Mongołów, umacnianie się Brandenburczyków).

Centralizację popierali również możni, ponieważ atmosfera ciągłych konfliktów i słabość państwa polskiego nie sprzyjały pomnażaniu przez nich majątków. Trudno było im posiadać swoje dobra w kilku dzielnicach, pragnęli bezpieczeństwa wewnętrznego, po tym jak ich prawa zostały zagwarantowane immunitetami, nie obawiali się już wzrostu roli władcy. Zjednoczenie popierały także miasta, którym granice celne i ciągłe konflikty uniemożliwiały rozwój handlu i wymiany towarów.

Dowiedz się więcej

1 Hołd Pruski
2 Skutki wojen w XVII-wiecznej Rzeczpospolitej
3 Stan wojenny 1981 i schyłek socjalizmu w Polsce

Komentarze
artykuł / utwór: Przyczyny dążeń do centralizacji państwa polskiego w okresie rozbicia dzielnicowego

Dodaj komentarz (komentarz może pojawić się w serwisie z opóźnieniem)

Imię:
E-mail:
Tytuł:
Komentarz:

Historia Polski / Przyczyny dążeń do centralizacji państwa polskiego w okresie rozbicia dzielnicowego