Zjazd gnieźnieński (Misja św. Wojciecha)

Zjazd Gnieźnieński poprzedziła pokojowa misja chrystianizacyjna Wojciecha w Prusach. Chrobry, utrzymując poprawne stosunki z cesarstwem, rozpoczął wyprawy na tereny pogańskie plemion pruskich położona na północnym-wschodzie Polski. W 997 roku wygnany z Pragi biskup Wojciech, przyjaciel cesarza Ottona III i papieża Sylwestra II, przyjechał wraz z braćmi na dwór Chrobrego. Władca pomógł mu w organizacji wyprawy misyjnej na tereny zamieszkałe przez Prusów. Duchowny odrzucił jednak propozycję zbrojnej eskorty i udał się w podróż z dwoma towarzyszami. Wyruszył łodzią z Gdańska. Zginął z rąk pogan. Jego śmierć wstrząsnęła całym chrześcijańskim światem, a papież kanonizował go jako męczennika już w 999 roku. Ciało męczennika wykupił Chrobry, a jego relikwie umieścił w Gnieźnie, co umożliwiło mu staranie się o utworzenie tam arcybiskupstwa. Polska zyskała swego patrona, znanego na dworach europejskich jako apostoła chrystianizacji ludów pogańskich.

Zjazd w Gnieźnie opisuje Thietmar, biskup merserburski w Kronice z początków XI wieku: Kiedy (Otton III) przez kraj Milczan dotarł do siedzib Dziadoszan wyjechał na jego spotkanie Bolesław, który nazywał się „większą sławą” nie dla swoich zasług lecz dlatego, że takie było z dawna przyjęte znaczenie tego słowa. W miejscowości zwanej Ilwa przygotował on przedtem kwaterę dla cesarza. Trudno uwierzyć i opowiedzieć z jaką wspaniałością przyjmował wówczas Bolesław cesarza i jak prowadził go przez swój kraj aż do Gniezna. Gdy Otto ujrzał z daleka z daleka upragniony gród zbliżył się doń boso ze słowami modlitwy na ustach.
Tamtejszy biskup Unger przyjął go z wielkim szacunkiem i wprowadził do kościoła, gdzie cesarz zalany łzami prosił świętego męczennika o wstawiennictwo, by mógł dostąpić łaski Chrystusowej. Następnie utworzył zaraz arcybiskupstwo, jak przypuszczam, zgodnie z prawem, lecz bez zgody wymienionego tylko co biskupa, którego diecezja obejmowała cały ten kraj. Arcybiskupstwo to powierzył bratu wspomnianego męczennika Radzimowi i podporządkował mu z wyjątkiem biskupa poznańskiego Ungera następujących biskupów: kołobrzeskiego Reinberna, krakowskiego Pompona i wrocławskiego Jana […] Po załatwieniu tych wszystkich spraw cesarz otrzymał od księcia Bolesława wspaniałe dary i wśród nich, co największą sprawiło mu przyjemność, trzystu opancerzonych żołnierzy. Kiedy odjeżdżał Bolesław odprowadził go z doborowym pocztem aż do Magdeburga. (Tłum. M. Z. Jedlicki)

Zjazd w Gnieźnie odbył się w marcu 1000 roku. Obecni podczas tego wydarzenia byli między innymi: cesarz niemiecki Otton III, Bolesław Chrobry, biskup poznański Unger, legat papieski, Gaudenty – brat św. Wojciecha. Przyjazd Ottona III do Polski związany był z prowadzona przez niego polityką uniwersalistyczną – włączeniem państw słowiańskich w krąg wpływów Cesarstwa Niemieckiego.

Głównym celem wizyty Ottona III było złożenie hołdu relikwiom św. Wojciecha. W czasie zjazdu cesarz uznał Bolesława za niezależnego władcę i zwolnił go z płacenia trybutu. Symbolem tego aktu stało się przekazanie polskiemu władcy diademu i włóczni św. Maurycego.

Skutkiem zjazdu była ogłoszona na nim fundacja arcybiskupstwa w Gnieźnie i trzech biskupstw – w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu. Istniejące w Poznaniu biskupstwo misyjne zostało podporządkowane Gnieznu później. Dzięki temu organizacja kościelna była w Polsce w pełni niezależna i podlegała wyłącznie papieżowi. Pierwszym arcybiskupem został brat św. Wojciecha Radzim-Gaudenty. Wydarzenie to prowadziło dawało możliwości koronacji królewskiej, której mógł dokonać jedynie arcybiskup.

Dowiedz się więcej

1 Powstanie i rozwój demokracji szlacheckiej w Polsce
2 Polityka zagraniczna II Rzeczypospolitej
3 Nowoczesne ruchy polityczne na ziemiach polskich

Komentarze
artykuł / utwór: Zjazd gnieźnieński (Misja św. Wojciecha)

Dodaj komentarz (komentarz może pojawić się w serwisie z opóźnieniem)

Imię:
E-mail:
Tytuł:
Komentarz:

Historia Polski / Zjazd gnieźnieński (Misja św. Wojciecha)